Μετάβαση στο περιεχόμενο

15 Μαρτίου 2011

4

Montecristo – Open Master

από Leonidas

Μάρκα Montecristo
Εμπ./Εργ. Ονομασία Robustos / Robusto
Μέγεθος 50 x 124
Χώρα Προέλευσης Κούβα
Συσκευασία B20, P3at
Χειροποίητο Ναί
Δύναμη Μέτριο +
Τιμή 13,50 ευρώ/τεμ.

.

.

Montecristo σειρά Open. Αποτελούμενη από τα Eagle, Regata, Junior και το παρουσιαζόμενο εδώ Master. Λανσαρισμένα το 2009 σαν ελαφρά, φρέσκα, ιδανικά για παίκτες του golf. Τους οποίους άλλωστε υπονοεί η Habanos, επικαλούμενη τον τίτλο open. Κάτι δηλαδή σαν πούρο για εξωτερικές δραστηριότητες, παντός καιρού. Είναι αναμφισβήτητα ένας μοναδικός και πρωτότυπος τρόπος marketing. Που εμένα τουλάχιστον με γέμισε καχυποψία και επιφύλαξη, δεδομένου ότι δεν παίζω αυτό το παιχνίδι με το μπαστούνι και το μπαλάκι.

Το Master είναι το πρώτο κανονικής παραγωγής robusto που αποκτά η Montecristo. Στα πυρομαχικά της δεν διέθετε ποτέ αυτή την δημοφιλή vitola, με εξαίρεση τις Edicion Limitada των 2000 και 2006 και κάποια special releases. Ελειπε όμως το σίγουρο χαρτί. Ετσι λοιπόν η γέννηση των Open, έφερε στον κόσμο και το πρώτο robusto. Το Master.

Και τα τέσσερα πούρα ντύθηκαν με το κομψό δαχτυλίδι της μαμάς τους και με ένα ακόμα, σαν φανταχτερό πρασινόχρυσο σουτιέν που φέρει και το όνομα του καθενός. Λές και ο aficionado θα τα μπερδέψει. Πολύ φλασάτα, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα. Αρκετά όμως με την γκρίνια μου, ας δούμε τι καπνά πιάνει το Master.

Τα πρωτοδοκίμασα λίγους μήνες αφότου είχαν κυκλοφορήσει στις διεθνείς αγορές. Ενας φίλος μου έφερε πεσκέσι τρία Open από το Λονδίνο, ήξερε ότι η υπομονή δεν είναι το χαρακτηριστικό μου. Τότε τα είχα βρεί σχετικώς ανούσια, δεν με είχαν τραβήξει. Αγοράζοντας όμως αργότερα μια κούτα και αφήνοντάς την για λίγους μήνες να ξεκουραστεί, είδα φώς. Και μπήκα.

Σκουρόχρωμη κάπα, τρύπημα και το pre-light είναι κλασικό Monte. Κέδρος και δέρμα αγγίζουν άμεσα τον ουρανίσκο. Το στρίψιμο είναι αρκετά καλό, άν και υπάρχουν κάποια μικροκενά κατά μήκος του κορμού. Ανάβει εύκολα, κρατάει καύτρα και τραβάει καπνό σαν…jet με τους μετακαυστήρες σε πλήρη λειτουργία. Τα περί ελαφρού πούρου που διαφημίζει η Habanos, δεν υπάρχουν. Ξεκάθαρα μέτριο προς βαρύ γευστικά, τουλάχιστον στους κλειστούς χώρους που επιμένω εγώ να καίω τα πούρα μου. Αν ποτέ το δοκιμάσω κάνοντας θαλάσσιο σκι θα επανέλθω με… κοντύτερο σχοινί του slalom. Εκείνο που ξεχωρίζει αμέσως είναι τα φρέσκα καπνά. Εχουν αψύτητες, όχι ενοχλητικές-δεν υπάρχει αμμωνία. Θα έλεγα ότι βοηθούν στην εναλλαγή των γεύσεων. Δεν έχει  το βάθος ενός εντμούντο, παραταύτα έχει θαυμάσιο ταμπάκο και υπέροχη μυρωδιά. Κινείται στα πρότυπα των MC χωρίς να παρουσιάζει καμιά νότα ξυνού αλλά δυστυχώς ούτε και γλυκού, σε όλη την διάρκεια της καύσης. Γενικά θα έλεγα ότι καπνίζεται εύκολα, είναι πούρο για κάθε ώρα. Μου αρέσει. Δυστυχώς καίγεται πολύ γρήγορα.

Διαπιστωμένα ο χρόνος τα βοηθά, τα βελτιώνει, στρογγυλεύει την γεύση τους.

Τι με χαλάει; Μα η τιμή του; Με ποιά λογική είναι 25% ακριβότερο από άλλα robustos; Ενα Partagas Serie D No.4 ή ένα Ramon Allones SS ή ένα Bolivar RC; Πάμε καλά; Τι το special έχει; Το extra δαχτυλίδι; Η μήπως περιλαμβάνονται δωρεάν μαθήματα golf; Να σοβαρευτούμε λέω γω. Αμεσα. Υπάρχουν όρια. Ολη η σειρά Open χρήζει επανεξέτασης τιμών. Προς τα κάτω.

Για να είμαι ειλικρινής, όχι απλά με χαλάει η τιμολόγησή του, με εξοργίζει είναι πιο ακριβές. Τη βαθμολόγηση την στηρίζω αποκλειστικά και μόνο στα γευστικά χαρακτηριστικά του.

Βαθμολογία

Λ.

4 Σχόλια Post a comment
  1. Τάσος Μαριανος
    Μάι. 18 2011

    Καλησπέρα!
    Όσον αφορά τη αξιολόγηση σας για το Master θα συμφωνήσω απαραλαχτα ιδιαίτερα στο θέμα της τιμής. Έκαψα σήμερα ένα απο αυτά, πρόκειται πράγματι για ένα αξιόλογο πουρο (που ιδιαίτερα μου αρέσει) όμως δε παύει να «κλαίω» τα 13 ευρώ που έδωσα. Σίγουρα πρέπει να γίνει μια επανατοποθέτηση της Phoenicia Fereos για τη τιμή του. Βέβαια και νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζι μου, το Master δεν είναι το μόνο πουρο που πρέπει να αλλάξει η τιμή του προς τα κάτω, τυγχάνει λόγω δουλειάς να επισκεπτομαι ξένες χώρες όπου εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά..

  2. jimbo
    Ιον. 6 2011

    Επιτέλους!!! Μία περιγραφή για τα open που δεν τα βγάζει πολύ ελαφριά! Όπου και να κοιτάξεις, ελαφριά τα ανεβάζουν, άσχημα τα κατεβάζουν. Για να πω την αλήθεια, το συγκεκριμένο δεν το έχω δοκιμάσει, αλλά τίμησα το ξαδερφάκι του, την πυραμιδούλα.Μου άρεσε πάρα πολύ.μου φάνηκε επίσης κλασικό montecristo.Είχε και κάποιες διαφορές, δεν λέω, αλλά όχι και πούρο που η μόνη σχέση με τα άλλα της εταιρίας, είναι το όνομα του…
    Κύριε Λεωνίδα, όποτε έχετε χρόνο, θα ήθελα να ακούσω και την γνώμη σας για το regata!

  3. INS
    Ιον. 28 2011

    Ο jimbo δεν πρεπει να μεινει παραπονεμενος και η ανοικτη σειρα δεν πρεπει να μεινει με ενα μονο εκπροσωπο.

    Εχω μια ιδιαιτερη αγαπη στις πυραμιδες. Αν μαλιστα ειναι κομψες, ακομη καλυτερα. Ετσι οδηγηθηκα να ξεκινησω την γνωριμια μου με την ανοιχτη σειρα με την Ρεγατα. Τι ευγενέστερο, αλλως τε, της ιστιοπλοϊας;
    Εχει μια κομψοτητα η Ρεγατα. Μηκος εδμουνδο (μισο ποντο πιο κοντο απο τα βελικοσος), παχος κορονα γορδα. Χρωμα αψογο, κολοραδο, μαλλον οσκουρο. Οι απαιτητικοι θα γρινιαξουν για κατι μικροεξογκωματα στην καπα. Ανευ σημασιας. Η μυρωδια μεθυστικη: κεδρος (μια υποσχεση που τηρειται στο καψιμο) και πιπερια (αυτα μαλλον δεν θα τα ξαναδειτε).
    Πρωτη διαπιστωση: καπνιστε το αφοβα, και φρεσκο. Η αμμωνια, αν υπηρχε, εξαφανιζεται, πριν ακομη το κουτι προλαβει να αναπαυθει στον υγραντηρα.
    Δευτερη (προσωρινη) διαπιστωση. Ναι, ειναι «ανοικτη» σειρα. Το πρωτο το καπνισα σε ανοικτο χωρο, το δευτερο το απολαμβανω τωρα, μπροστα στον υπολογιστη. Στον κλειστο χωρο τα αρωματα ειναι λιγο πιο διακριτικα, η καυση λιγο πιο αργη, το τραβηγμα λιγο πιο σφικτο, η συγκεντρωση πισσας στην κεφαλη λιγο πιο γρηγορη (κανενα προβλημα: κοβουμε, προσεκτικα, 1 χιλιοστο επι πλεον και συνεχιζουμε), ο κινδυνος υπερθερμανσης, αν το καπνισουμε γρηγορα, λιγο πιο εντονος. Λες να ξερουν τι λενε στη Χαμπανος;
    Αρωματικα θα το τοποθετουσα καπου αναμεσα στο #1 και στο #2. Ισως πιο εντονο απο το #2, με περισσοτερο κεδρο (στον κλειστο χωρο), ο οποιος, μετα το πρωτο μισο αρχιζει να γινεται κυριαρχος, περισσοτερο καφε, μοσχοκαρυδο, και κανελα (στις πρωτες ρουφηξιες και στον ανοικτο χωρο). Καθως προχωρουμε προς το τελος, ο κεδρος αρχιζει να ξαναδινει την θεση του στα γλυκα μπαχαρικα, με μια υποψια δερματος, και στον καφέ και η εναλλαγη τους με τον κεδρο συνεχιζεται, μεχρι τις τελευταιες ρουφηξιες, ενω η γευση αρχιζει να πλησιαζει προς το – ας το πουμε – υπογλυκο, χωρις ομως ποτε να φτανει το γλυκο.
    Δεν το αποχαιρετω, μεχρι να μου καψει τα δακτυλα.
    Εσχατη, αλλά όχι ελάχιστη, διαπιστωση: Κλασσικο Μοντε, κι αυτο τα λεει ολα.

  4. jimbo
    Ιον. 29 2011

    Σε ευχαριστώ πολύ φίλε Γιάννη!
    Όπως ίσως να έχεις δει και από άλλο φορουμ, γενικά συμφωνώ μαζί σου για το regata!
    Καλό σου απόγευμα!

Σχολιάστε

Note: HTML is allowed. Your email address will never be published.

Subscribe to comments